USG – ultrasonograf
Odbiera on echa fal ultradźwiękowych, które odbijają się od wewnętrznych struktur ciała. Odebrane echa są przekształcane przez komputer w aparacie USG w obrazy, które są wyświetlane na monitorze. Reprezentują one przekrój badanego obszaru ciała i mogą być analizowane przez lekarza.
Co to jest ultrasonografia?
Badanie ultrasonograficzne stanowi jedną z podstawowych metod diagnostycznych, wykorzystywaną w wielu gałęziach medycyny i weterynarii. Obraz narządów i innych tkanek uzyskiwany jest za pomocą fal akustycznych o wysokiej częstotliwości ? od 1 do 10 Mhz. Fale te są niesłyszalne dla ucha i bezbolesne. Wnikają do ludzkiego ciała i rozchodzą się bez negatywnego wpływu na komórki. Ultrasonograf układa odbijane przez narządy fale w obrazy i rejestruje kształty. Nowoczesny sprzęt USG pozwala nawet na tworzenie wyników w technologii 3D.
Rodzaje USG
- jamy brzusznej
- piersi
- węzłów chłonnych
- tarczycy
- Echo serca (USG serca)
- ślinianek
- oka
- stawu kolanowego
- stawu biodrowego
- stawu skokowego
- stawu ramiennego (barku)
- nadgarstka
- stawu łokciowego
- USG naczyniowe metodą Dopplera
- USG ginekologiczne (transwaginalne)
- USG przezodbytnicze (transrektalne)
Jak wygląda badanie ultrasonografii?
USG wykonuje się za pomocą aparatu zwanego ultrasonografem. Częścią służącą do bezpośredniego badania jest głowica, w której znajduje się przetwornik ultradźwięków. Pacjent odsłania badaną część ciała, którą lekarz smaruje specjalnym żelem ułatwiającym przewodzenie impulsów akustycznych. W odpowiedzi ultrasonograf zamienia je na elektryczne i tworzy obraz widoczny na monitorze.
Historia ultrasonografi
W1937 roku Karl Theodore Dussik, neurolog i psychiatra z Uniwersytetu Wiedeńskiego, wraz z bratem Friedrichem podjął próbę wykorzystania urządzenia zwanego reflektoskopem w badaniach ludzkiego mózgu. Wyniki kolejnych obserwacji były zachęcające, acz niejednoznaczne. Mimo wszystko w 1942 roku Dussik zdecydował się na ich publikację, starając się wykazać przydatność tej metody we wczesnej diagnostyce guzów mózgu. Szybko jednak się okazało, że entuzjazm badacza nie ma pokrycia w faktach. Udowodniono bowiem, iż w wielu przypadkach zmienność otrzymanego przez Dussika sygnału nie była efektem obecności zmian nowotworowych, lecz pochodziła z różnic w grubości czaszki.